Limoncello – cytrynowy eliksir z południa Włoch

Do oryginalnej recepty limoncello, zwanym również limoncino, przekazywanej z pokolenia na pokolenie przyznają się zarówno mieszkańcy Sorrento, jak i Amalfi czy Capri.

Jedna z legend opowiada o pewnej Marii Antonii Farace z początku XXwieku, właścicielce małego pensionatu na wyspie Capri (Anacapri), której przepiękny ogród pełen dorodnych drzew cytrynowych i pomarańczowych znany był na całą okolicę.

Do dziś ten niedawno odrestaurowany 6-pokojowy pensjonat z XIXw przyjmuje gości, którzy chcą osobiście zachwycić się widokiem i zapachem owoców ogrodu i poznać historię likieru, który ponoć powstał właśnie w tutejszej kuchni, link

Po wojnie wnuk Marii Antonii Farace otworzył małą restaurację, której specjalnością był likier cytrynowy przygotowywany według starej recepty babci. Po latach z kolei jego syn Massimo Canale rozpoczął jego produkcję i sprzedaż na większą skalę, a w 1988 roku oficjalnie zarejestrował nazwę limoncello, pochodzącej od capryjskiego terminu limonillo.

Podobne opowieści krążyły po okolicach Sorrento gdzie również około 1900 roku w zamożnych rodzinach podawano gościom żółty likier z cytryn, a w Amalfi legenda limoncello sięga nawet bardziej odległych czasów,  pierwszych upraw drzew cytrynowych.

Inne legendy opowiadają o mnichach z tutejszych klasztorów popijających likier  między jedną modlitwą a drugą, czy też rybakach, jeszcze za czasów inwazji Saracenów, spożywających rankiem limoncello aby ogrzać się z zimna.

Dziś słynne limoncello IGP (Indicazione Geografica Protetta – chronione oznaczenie geograficzne) z Sorrento, Amalfi i Capri podbiło rynki całego świata.

Limoncello spożywany jest zarówno przed posiłkami jako aperitif, jak i po obiedzie czy kolacji, jako likier digestivo, czyli „na trawienie”, w tym regionie to zwyczaj prawie tak rozpowszechniony jak podawana kawa espresso po posiłku.

Kolor likieru może być żółty lub blado zielony, w zależności od tego jak dojrzałe są cytryny. Bardzo ważną charakterystyką wyrobu  limoncello są cytryny IGP, pochodzące z tutejszych upraw ekologiczno-biologicznych, gdzie nie używa się absolutnie żadnych nawozów sztucznych czy innych syntetycznych środków ochrony roślin. Drzewka podtrzymywane są strukturą zbudowaną z ponad 3-metrowych pali z kasztana. Optymalne warunki mikroklimatyczne tego regionu usytuowanego na  podłożu wulkanicznym pomiędzy Zatoką Neapolitańską i Zatoką Salerno pozwalają na uprawę specyficznego gatunku cytryn Femminello o nieco wydłużonej formie, grubej skórce i bardzo aromatycznym zapachu. Tutaj cytryny zbierane są praktycznie przez cały rok (od stycznia do października). Likier przygotowuje się ze świeżych owoców, zaraz po zerwaniu z drzewa.

Na litr alkoholu (najwyższej jakości) potrzeba cienko obranej skórki z około 10 cytryn, 800ml wody, 600 gr cukru. 
A oto jak wygląda z bliska uprawa cytryn na wyrób oryginalnego limoncello i jak można przygotować likier w domowych warunkach: