Renzi, czyli jak cię widzą, tak cię piszą

Prasa zachodnia lubi schematyzować, przyczepiać etykietki, i tak, Matteo Renzi, następca premiera Enrico Letty, nie raz już został optymistycznie mianowany „włoskim Tony Blair’em”, czy „włoskim Obamą”...

Natomiast włoscy dziennikarze jednak wciąż podchodzą bardzo sceptycznie do młodego i ambitnego „złomiarza” (rottamatore – patrz: link)

Niektórzy opinioniści wolą powoływać się na wybitne przykłady z historii i gotowi są przyznać mu pewną łaskawość losu:

Napoleone diceva di volere al suo fianco generali che fossero non solo bravi, ma soprattutto fortunati. E Renzi sta dimostrando di essere un generale fortunato - Il Sole 24 Ore, 15/02/2014 – Napoleon mawiał, że chciał mieć przy boku generałów nie tylko zdolnych, ale przede wszystkim, tych, którym służyło szczęście.  A Renzi okazuje się być takim generałem szczęściarzem.

Optymiści, mimo dostrzeganych wad, widzą w nim cień nadziei:

…evidente scorrettezza, o se preferite irritualità, del comportamento di Renzi…ma ha una sua forza…: nessun rimpianto per quel che ci lasciamo alle spalle. – lastampa, 16/02/2014 - …widoczna niepoprawność, lub jak wolicie, niekonwencjonalność w zachowaniu Renziego… ale  ma to swoje dobre strony…: nie żal tego co pozostawiamy za sobą.

Inni bronią go przed zbyt ostrą krytyką:

Gli manca l’esperienza, è vero, ma non difetta di spregiudicatezza e abilità.- corriere.it, 14/02/2014 – Brakuje mu doświadczenia, to prawda, ale nie brakuje mu bezwzględności i umiejętności.

Są tacy co ironizują z sarkazmem jego siłę medialną:

Renzi con il suo Ego fortissimo è convinto ed ha convinto che è lui: la sua personalità decisionista  …. Renzi si regge sul sedurre il popolo, deve piacere e mantenere questa allure di velocità o novità o è finito. - huffingtonpost.it, 15/02/2014 – Renzi i jego nadzwyczaj silne Ego jest przekonany, i przekonał, że to właśnie on jest tą decydującą osobowością… Renzi opiera się na uwodzeniu ludzi, musi się podobać i utrzymywać tę aurę szybkości lub nowości, albo jest skończony.

Paradoksalnie, przeciwnicy obok słabości widzą zalety własnych liderów:

…Renzi non è Berlusconi. È un ex ragazzino che ha spiazzato tutti. La sua forza è che nessuno lo considerava credibile … ha rottamato la sinistra che voleva rottamare Forza Italia. Ha messo fine al ventennio. Antiberlusconiano. Ha dimostrato che si può non avere paura del futuro… Come Berlusconi… - Giornale, 14/02/2014 – Renzi to nie Berlusconi. To były chłopaczek, który wykołował wszystkich. Jego siła polega na tym, że nikt nie uważał go za wiarygodnego... zezłomował lewicę, która chciała zezłomować Forzę Italia. Położył koniec na dwudziestoleciu. Anty –Berlusconi. Wykazał, że można nie bać przyszłości… Tak jak Berlusconi.

A Grillo? Niepoprawny populista, tradycyjnie nie zmienia tonu i rejestru języka, sięgając nawet do włoskich tradycji mafijnych:

Il nuovo boss non è Al Capone, ma un carrierista senza scrupoli, in arte Renzie, buon amico di Berlusconi, di Verdini e di gente che avrebbe fatto paura ai gangster del proibizionismo. Le sue credenziali sono ottime. Oltre ad essere un bugiardo incallito, lo vogliono le banche, la Confindustria, De Benedetti, Scaroni, la finanza. Un perfetto uomo di sinistra – corriere.it, 14/02/2014 -  Nowy boss to nie Al Capone, ale karierowicz bez skrupułów, tzw. "Renzie", dobry przyjaciel Berlusconiego, Verdiniego i ludzi, których baliby się gangsterzy prohibicjonizmu. Jego referencje są doskonałe. Nie tylko jest nałogowym kłamcą, ale chcą go banki, Confindustria, De Benedetti, Scaroni i finansiści. Idealny człowiek lewicy.