O włoskim pochodzeniu słowa „kobieta”

Istnieją różne hipotezy etymologii słowa kobieta, np. rdzeń kob oznaczał "chlew", a ponieważ to proste chłopki zajmowały się dokarmianiem świń, słowo to stopniowo nabrało innych walorów. Inna znów teza podaje, że kob pochodzi od "kobyły"...., Tak więc obie teorie zdecydowanie kierują na  określenia pejoratywne i pochodzenie z niskich sfer społecznych.

Z drugiej strony są też przypuszczenia, że słowo pochodzi od prasłowiańskiego rdzenia kobь oznaczającego ‘wróżby z lotu ptaków”, a więc "kobieta" to była  swego rodzaju wieszczka, wróżka... - sugerują Mirosława Siuciak i Joanna Przyklenk.

Przyznam, że mnie osobiście najbardziej przekonuje teza przytoczona przez Karolinę Kubiak w artykule „O pochodzeniu i zmianie znaczenia wyrazu „kobieta” na przestrzeni dziejów, czyli jak zmieniała się „kobieta” — krótki zarys historii wyrazu”.

Okazuje się, że to XVI-wieczne słowo nie jest terminem rodzimym, ale może wywodzić się właśnie z języka włoskiego. 

Autorka tłumaczy: „Istnieją również daleko bardziej idące hipotezy, wywodzące wyraz ten z języka włoskiego, od słowa „conbita”, które jest połączeniem słów concupire, czyli bardzo czegoś pragnąć, i ubito, czyli leżeć, spać." 

"W takim znaczeniu „conbita” zyskuje zupełnie inny wymiar znaczeniowy — jest to po prostu osoba, z którą chce się poleżeć"- dodaje autorka. 

Przy czym concupere oznaczało przede wszystkim pragnienie seksualne, erotyczne... Zwróćmy też uwagę na słowo "konkubina" (wł. concubina), które składa się z con - "razem z" i cubare - "leżeć w łóżku".  
Badacze dodają, że w szesnastowiecznej Polsce panowała „moda” na wszystko, co miało pochodzenie włoskie — "to wtedy wraz z królową Boną przejęliśmy wiele italianizmów” - wyjaśnia K. Kubiak.

Zresztą również w języku staroniemieckim pojawiły się terminy kebse, gebette w znaczeniu "towarzyszka łoża".

Ale dopiero w połowie XVIIIw. wyraz kobieta rozpowszechnił się w społeczeństwie polskim do tego stopnia, że nabrał neutralnych walorów i zastąpił staropolskie "białogłowa", "niewiasta", czy francuskie "dama".