Włoskie klasztory: abbazia, monastero, convento...

Abbazia - opactwo, od gr.i aram. abba (ojciec); zwana również badia

To rodzaj prawnie niezależnego i niegdyś samowystarczalnego ekonomicznie klasztoru (wraz z przynależnymi mu budynkami i posiadłościami ziemskimi), w którym urzęduje opat - abate/badessa - sprawujący kontrolę nad wspólnotą religijną złożoną z przynajmniej 12 zakonników. Zwykle jednak liczba zakonników była o wiele wyższa, a władza opata rozciągała się na ogromne terytoria, np. Abbazia della Santissima Trinità di Cava de' Tirreni (Salerno) w XII i XIIIw. miała pod kontrolą ponad 340 kościołów, ponad 90 prioratów i 29 mniejszych opactw. 
Opactwo było nie tylko centrum religijnym, ale i istotnym centrum kulturalnym i politycznym na danym terenie.

Monastero - klasztor - z łac. monos (sam), czyli miejsce dla "samotnych" duchownych, mnichów

Jest to budowla lub seria budynków (czasami równie rozległych i imponujących jak abbazie) wraz z posiadłościami ziemskimi, należącymi do zakonników. Monastero zarządza opat, ale niekoniecznie ma tam swoją siedzibę. Mniejszym monastero zazwyczaj na miejscu kieruje przeor/przeorysza - priore/madre priora, jednak jest to uzależnione min. od rodzaju zakonu (ordine religioso).

Convento - konwent, mniejszy, skromniejszy klasztor, dom zakonników - z łac. convenire, czyli zjednoczyć się w jednym miejscu.

Podobnie jak monastero konwent podlega bezpośrednio opactwu. Nie jest jednak posiadłością samowystarczalną, zazwyczaj służy tylko jako budynek mieszkalny dla zakonników i duchownych.

Zobacz też: Włoskie katedry: duomo czy cattedrale

Zainteresowanym proponuję przewodniki po włoskich klasztorach:

-  "Monasteri in Italia" (Touring Editore, 2013)

- "Abbazie e monasteri.Viaggio in Italia nei luoghi della fede, dell'arte e della cultura" (Touring Club Italiano, 2004)

- "1001 monasteri e santuari in Italia da visitare almeno una volta nella vita" (Newton Compton, 2012)