Do oryginalnej recepty limoncello,
zwanym również limoncino, przekazywanej
z pokolenia na pokolenie przyznają się zarówno mieszkańcy Sorrento, jak i
Amalfi czy Capri.
Jedna z legend opowiada o pewnej Marii
Antonii Farace z początku XXwieku, właścicielce małego pensionatu na wyspie
Capri (Anacapri), której przepiękny ogród pełen dorodnych drzew cytrynowych i
pomarańczowych znany był na całą okolicę.
Do dziś ten niedawno odrestaurowany 6-pokojowy
pensjonat z XIXw przyjmuje gości, którzy chcą osobiście zachwycić się widokiem
i zapachem owoców ogrodu i poznać historię likieru, który ponoć powstał właśnie
w tutejszej kuchni, link
Po wojnie wnuk Marii Antonii Farace otworzył
małą restaurację, której specjalnością był likier cytrynowy przygotowywany
według starej recepty babci. Po latach z kolei jego syn Massimo Canale rozpoczął
jego produkcję i sprzedaż na większą skalę, a w 1988 roku oficjalnie zarejestrował
nazwę limoncello, pochodzącej od capryjskiego terminu limonillo.
Podobne opowieści krążyły po okolicach
Sorrento gdzie również około 1900 roku w zamożnych rodzinach podawano gościom żółty
likier z cytryn, a w Amalfi legenda limoncello sięga nawet bardziej odległych
czasów, pierwszych upraw drzew
cytrynowych.
Inne legendy opowiadają o mnichach z tutejszych
klasztorów popijających likier między
jedną modlitwą a drugą, czy też rybakach, jeszcze za czasów inwazji Saracenów, spożywających
rankiem limoncello aby ogrzać się z zimna.
Dziś słynne limoncello IGP (Indicazione Geografica Protetta – chronione
oznaczenie geograficzne) z Sorrento,
Amalfi i Capri podbiło rynki całego świata.
Limoncello spożywany jest zarówno przed posiłkami
jako aperitif, jak i po obiedzie czy kolacji, jako likier digestivo, czyli „na trawienie”, w tym regionie to zwyczaj prawie
tak rozpowszechniony jak podawana kawa espresso po posiłku.
Kolor likieru może być żółty lub blado
zielony, w zależności od tego jak dojrzałe są cytryny. Bardzo ważną
charakterystyką wyrobu limoncello są
cytryny IGP, pochodzące z tutejszych upraw ekologiczno-biologicznych, gdzie nie
używa się absolutnie żadnych nawozów sztucznych czy innych syntetycznych
środków ochrony roślin. Drzewka podtrzymywane są strukturą zbudowaną z ponad 3-metrowych
pali z kasztana. Optymalne warunki mikroklimatyczne tego regionu usytuowanego na
podłożu wulkanicznym pomiędzy Zatoką
Neapolitańską i Zatoką Salerno pozwalają na uprawę specyficznego gatunku cytryn
Femminello o nieco wydłużonej formie,
grubej skórce i bardzo aromatycznym zapachu. Tutaj cytryny zbierane są
praktycznie przez cały rok (od stycznia do października). Likier przygotowuje
się ze świeżych owoców, zaraz po zerwaniu z drzewa.
Na litr alkoholu (najwyższej jakości) potrzeba cienko obranej skórki z około 10 cytryn, 800ml wody, 600 gr cukru.
A oto jak wygląda z bliska uprawa cytryn na wyrób oryginalnego limoncello i jak można przygotować likier w domowych warunkach:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz