 |
| fot.storci.com |
Nie wszyscy znawcy i pasjonaci kuchni włoskiej wiedzą jaka jest różnica między tortellini i ravioli.
Włoskie nadziewane pierożki wymyślono ponoć jeszcze w Średniowieczu. Według dawnych przepisów „tortello” to było „opakowanie” z
ciasta, co zresztą potwierdza etymologia tego terminu: tortello pochodzi od torta – niegdyś dobrze spieczonej,
twardej skórki chleba, która służyła do przenoszenia,
przechowywania i gotowania w niej innych potraw.
Torta, krojona na małe porcje, w zależności od regionu i
wielkości kawałków, stopniowo przejęła nazwę tortello, tortellino, tortelletto...
Tymczasem raviolo,
tłumaczą eksperci, to był po prostu farsz, nadzienie, pulpecik mięsny,
serowy lub warzywny, który ewentualnie wkładano
do tortello.
W niektórych dialektach do dziś jeszcze pozostał termin raviolare, czyli uformować zgrabne
pulpeciki obracając je palcami.
 |
| fot.anastasiagrimaldi.blogspot.com |
Raviolo, jako taki, mógł
więc być sewowany nawet bez pokrywającego go ciasta. W XIIw. nazywano tak ravioli senza crosta di pasta.
A z kolei tortelli
mogły być również zupełnie puste, tj. bez nadzienia, ale za to formowane w
różnej postaci: w podkówkę, klamerkę, obrączkę, a nawet w formie jakiegoś
zwierzątka. W XIVw. oryginalne przepisy podawały, że można je było dowolnie nadziewać,
lub też nie, według upodobania.
Jeszcze w XVw. Bartolomeo Scappi pisał o ravioli con spoglia i senza
spoglia (w cieście i bez ciasta), podobnie podawały inne przepisy z XVIw. Dopiero
pod koniec XVIIIw. różnica pomiędzy tortelli
i ravioli powoli zaczęła się
zacierać, i tak powstały dzisiejsze włoskie nadziewane pierożki i uszka pod
nazwą tortelli, tortellini, ravioli, agnolotti, agnolini, cappelletti,
fagottini, mezzelune, itd. w zależności od regionu i tradycyjnej formy.
(Na podstawie artykułu Massimo
Montanari „Tortelli e ravioli”Consumatori, 01-02/2013)
Tradycyjne formaty pierożków i ciekawe przepisy znajdziecie na stronie www.tortellini.it
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz